2 Ιουλίου 2017. Αρχαίο Θέατρο Δίου στα πλαίσια του Φεστιβάλ Ολύμπου
Συνέντευξη στη Νόνα Σάνιου
Φωτεινή Φιλοσόφου: «Η θέση της γυναίκας ακόμη και σήμερα είναι πάρα πολύ δύσκολη. Δε νομίζω, ότι έχουν γίνει τεράστια βήματα.»
Η Φωτεινή Φιλοσόφου είναι ηθοποιός και μαζί με το Γιάννη Νικολαΐδη δημιούργησαν τον Οργανισμό Ελληνικού Θεάτρου ΑΙΧΜΗ ανεβάζοντας έργα του κλασικού ρεπερτορίου και κυρίως από το χώρο του Αρχαίου Δράματος. Δίκαια θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κάποιος ταλαντούχα, καθώς έχει ένα μοναδικό χάρισμα να καθηλώνει το κοινό με τις ερμηνείες της, προβάλλοντας την αλήθεια της και μόνο πάνω στη σκηνή. Ενώ η ευγένειά της σε συνδυασμό με την αφοπλιστική της ειλικρίνεια την κάνουν άκρως γοητευτική.
Αυτήν την περίοδο πρωταγωνιστεί στο έργο «Η Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη σε σκηνοθεσία του Γιάννη Νικολαΐδη και θεατρική απόδοση του Κώστα Πολιτόπουλου. Θα περιοδεύσουν παρουσιάζοντας σε αρκετά θέατρα στην Ελλάδα την παράστασή τους, ξεκινώντας στις 2 Ιουλίου από το Αρχαίο Θέατρο του Δίου στα πλαίσια του Φεστιβάλ Ολύμπου.
Στο έργο υποδύεστε τη Φραγκογιαννού, την ηλικιωμένη χήρα, που σκοτώνει μικρά κοριτσάκια. Πώς προσεγγίσατε αυτόν το ρόλο; Πώς «δικαιολογήσατε» αυτήν τη γυναίκα, προκειμένου να την υποδυθείτε;
Ο ρόλος της Φραγκογιαννούς είναι μια πρόκληση, αποτελούσε πάντα μια πρόκληση για ‘μένα, γιατί είναι από τους μεγαλύτερους ρόλους που μπορεί να υποδυθεί ένας ηθοποιός. Είναι ένας πάρα πολύ δύσκολος ρόλος, γιατί δε μιλάμε για μια απλή δολοφόνο, που, επειδή μισεί τα κορίτσια, τα δολοφονεί. Εδώ πρωταγωνιστής είναι η κοινωνική αδικία, που, όπως ξέρουμε όλοι μας, οι γυναίκες από πολύ παλιά μέχρι και σήμερα θα έλεγα, ότι ήταν κοινωνικά αδικημένες σε όλους τους τομείς. Η Φραγκογιαννού, λοιπόν, ζώντας στη Σκιάθο στις αρχές του 1900 συνειδητοποιεί μέσα από την απλότητά της όλη αυτήν την αδικία και δίνει λύτρωση δολοφονώντας τα μικρά κορίτσια, δεν τα αφήνει να μεγαλώσουν, για να μην υποστούν όλη αυτήν τη ματαίωση που υφίσταται το γυναικείο φύλο.
Κατανοείτε εσείς επομένως αυτήν την πράξη της ως ηθοποιός;
Κατανοώ την πράξη της, βέβαια δε θα έπραττα το ίδιο, αλλά κατανοώ την πρόθεση του Παπαδιαμάντη να καταδείξει αυτήν την κοινωνική αδικία μέσα από τις πράξεις της Φραγκογιαννούς. Δεν προτρέπουμε τη δολοφονία, άλλωστε μιλάμε για ένα λογοτεχνικό κείμενο μέσα από το οποίο ο συγγραφέας με αυτήν την ακραία πράξη προσπαθεί, όπως προανέφερα, να καταδείξει αυτήν την κοινωνική αδικία σε βάρος των γυναικών.
Στην ουσία η «Φόνισσα» κάνει ό,τι κάνει, καθώς η πείρα της δίδαξε, ότι η ζωή για μια γυναίκα είναι γεμάτη βάσανα. Αυτό πιστεύετε ισχύει και σήμερα; Πώς βλέπετε εσείς ως γυναίκα και ως μάνα τη θέση της γυναίκας σήμερα στην κοινωνία;
Η θέση της γυναίκας ακόμη και σήμερα είναι πάρα πολύ δύσκολη. Δε νομίζω, ότι έχουν γίνει τεράστια βήματα. Καταρχάς σε μεγάλο μέρος του πλανήτη ακόμη φοράμε τη μαντίλα, δεν επιτρέπεται να φανεί το πόδι μας, εάν κάποια τολμήσει να «ξεπορτίσει» χάνει και τη ζωή της βάσει των νόμων αυτών των κρατών. Επομένως, δεν είναι μόνο η Ευρώπη ή κάποιες άλλες χώρες,ΑΝ ρίξουμε μια ματιά στον πλανήτη, θα δούμε τι τεράστια προβλήματα υπάρχουν ακόμη.
Στο χώρο του θεάματος οι γυναίκες αντιμετωπίζονταν ανέκαθεν με μια κάποια «σκληρότητα» και δέχονταν έντονη κριτική για την εμφάνισή τους, για την ηλικία τους. Αυτό θεωρείτε έχει αλλάξει καθόλου με τα χρόνια;
Αυτός είναι ο χώρος της showbiz, που τα προϊόντα, που κυκλοφορούν είναι με ημερομηνία λήξης. Όταν μια γυναίκα πάψει να είναι όμορφη και θελκτική και περάσουν κάπως τα χρόνια αντικαθίσταται από ένα άλλο προϊόν, το οποίο και αυτό θα λήξει με τον καιρό. Αυτό, όμως, δε συμβαίνει, όταν υπάρχει υπόβαθρο. Όταν μια γυναίκα έχει προσωπικότητα, έχει διαβάσει, έχει μια κάποια ευαισθησία και γενικά φροντίζει και εσωτερικά τον εαυτό της, τότε νομίζω το εξωτερικό κομμάτι έρχεται σε δεύτερη μοίρα και κανείς δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει σαν προϊόν προς κατανάλωση με ημερομηνία λήξης. Το δικαίωμα, όμως, να μας χαρακτηρίζουν και να μας αντιμετωπίζουν κατ’ αυτόν τον τρόπο το δίνουμε εμείς οι γυναίκες και σ’ αυτό συμβάλλει κι όλη αυτή η «κουλτούρα» που έρχεται από την Αμερική και άλλα κράτη της Δύσης, όπου η γυναίκα είναι το διακοσμητικό μοντέλο, κάτι που φυσικά δεν ισχύει. Η γυναίκα έχει πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες αρκεί να τις συνειδητοποιήσει – γιατί δεν την αφήνουν να τις συνειδητοποιήσει – και να τις βγάλει προς τα έξω και να δει, ότι μπορεί να κάνει πράγματα που κανένας άντρας δεν μπορεί να πετύχει. Δεν κατηγορώ όμως τις γυναίκες γι’ αυτήν την κατάσταση, κατηγορώ τον περίγυρο που προωθεί τα λάθος πρότυπα.
Μπορεί κάποιος θεατής, κυρίως το γυναικείο κοινό, να ταυτιστεί με την ηρωίδα; Μπορεί να γίνει συμπαθής;
Πρόθεσή μας είναι να γίνει κατανοητή και να έρθει στο προσκήνιο αυτή η κοινωνική αδικία και όχι τόσο να ταυτιστεί το κοινό με την ηρωίδα. Η πρόθεση και των κειμένων αυτών άλλωστε δεν είναι να ταυτιστεί ο θεατής με το κείμενο, αλλά να αποκτήσει μια κριτική ματιά απέναντι σε αυτό και να κατανοήσει τα βαθύτερα νοήματα, αυτά που υπάρχουν κάτω από τα λόγια και τις πράξεις.
Γιατί επιλέξατε τη «Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη; Τι είναι αυτό πιστεύετε που έχει κάνει αυτό το έργο να αντέξει στο χρόνο;
Οφείλουμε σαν καλλιτέχνες να φέρνουμε στο φως και να παρουσιάζουμε στο κοινό τέτοια μεγάλα λογοτεχνικά κείμενα, γιατί μέσα από αυτά τα έργα μπορούμε να αποδείξουμε, ότι η ψυχαγωγία δεν είναι μόνο ο χαβαλές, αντίθετα μπορεί να συντελεστεί και μέσα από ένα σοβαρό κείμενο. Αυτά τα μεγάλα κείμενα μαζί με την αρχαία τραγωδία είναι η ουσιαστική ψυχαγωγία και πολλές φορές μας βοηθούν να βρούμε λύση και στα προσωπικά μας προβλήματα. Και με χαροποιεί το γεγονός, ότι τα τελευταία χρόνια βλέπω κι άλλα σχήματα να ασχολούνται με τη λογοτεχνία είτε σε μορφή αφήγησης είτε σε θεατροποιημένη μορφή, γιατί είναι σπουδαίος ο πολιτισμός μας και πολύ πλούσιος και πρέπει να περάσει αυτό στον πολύ κόσμο.
 |
| Φωτεινή Φιλοσόφου, Γιάννης Νικολαΐδης |
Με τον κ. Νικολαΐδη συνεργάζεστε χρόνια και έχετε ιδρύσει και τη δική σας θεατρική ομάδα. Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια;
Ναι, έχουμε ιδρύσει τον Οργανισμό Ελληνικού Θεάτρου ΑΙΧΜΗ. Δε θα το έλεγα ομάδα, είναι μια θεατρική εταιρεία, η οποία στόχο έχει να προσφέρει στο κοινό ειλικρινές, αληθινό θέαμα, βάζοντας ως πρώτο στόχο την ποιότητα και μετά όλα τ’ άλλα. Και παλεύουμε αποκλειστικά μόνοι, χωρίς την επιχορήγηση ή την οικονομική βοήθεια κανενός.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!
Εγώ σας ευχαριστώ! Να ‘ΣΤΕ καλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου