Το χειμωνόσπιτο, του Δημήτρη Κάσσαρη Πνευματικό Κέντρο Χανίων

Το χειμωνόσπιτο, του Δημήτρη Κάσσαρη

Το Σάββατο 7 Μαρτίου στις 19:00 στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων θα πραγματοποιηθεί η εκδήλωση που θα είναι αφιερωμένη στο έργο του κ. Κάσσαρη “Το χειμωνόσπιτο”. Στην εκδήλωση θα λάβουν μέρος μαθητές του Νηπιαγωγείου, του Δημοτικού Σχολείου και η Χορωδία των Εκπαιδευτηρίων «Εκπαιδευτήρια Θεοδωροπούλου» 
Την Παρασκευή 6 Μαρτίου θα επισκεφτούν το σχολείο οι κύριοι Δημήτριος Κάσσαρης και Νίκος Ξανθούλης προκειμένου να γνωρίσουν τους μαθητές και να συζητήσουν για το έργο του πρώτου «Το χειμωνόσπιτο» ,το οποίο θα παρουσιάσουν οι μαθητές των Α΄,Β΄, Γ΄, Δ΄ και Ε΄ τάξεων του σχολείου την επόμενη ημέρα στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων. Ο Δημήτριος Κάσσαρης είναι μουσικός, καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, λυρικός καλλιτέχνης (βαρύτονος) και συγγραφέας βιβλίων για παιδιά, ενώ έχει πρωταγωνιστήσει ως βαρύτονος σε πολλές παραγωγές κυρίως για την παιδική σκηνή και έχει συνεργαστεί με κορυφαίους καλλιτέχνες του ελληνικού τραγουδιού μεταξύ των οποίων η Δήμητρα Γαλάνη, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Χρήστος Λεοντής, ο Μάριος Τόκας και ο Γιάννης Σπανός. Ο Νίκος Ξανθούλης είναι συνθέτης, Καλλιτεχνικός Διευθυντής των Μουσικών Συνόλων της ΝΕΡΙΤ, Διδάκτωρ της Μουσικής Ακαδημίας της Σόφιας, καθηγητής στο Ωδείο Αθηνών και άλλα.
Το χειμωνόσπιτο
Βιβλίο με cd
Συγγραφέας: Δημήτρης Κάσσαρης
Εικονογράφηση: Βασίλης Παπατσαρούχας
Μουσική-Ενορχήστρωση: Νίκος Ξανθούλης
Στίχοι: Δημήτρης Κάσσαρης
Παίζουν οι μουσικοί: Ντόριαν Ιντρίζι, Μαριβίτα Γραμματικάκη, Μαρίνα Κολοβού, Βικτόρια Κιαζίμη, Νίκος Κατριτζιδάκης, Μαριανίκη Ξανθούλη
Αφήγηση-Σκηνοθετική επιμέλεια: Λίλα Μουτσοπούλου
Ηχοληψία-Μίξη: Νίκος Καραπιπέρης
Εκδόσεις: Καλέντης http://www.kassaris.gr/

Δημήτριος Κάσσαρης

Ένα απόγευμα του 21ου αιώνα, σε κάποια γωνιά της γης, είχε βρέξει. Κράτησε πολύ η βροχή. Κι όταν βγήκε το ουράνιο τόξο και τυλίχτηκε σαν περιδέραιο στο λαιμό της γης, ολόγυρα από το Χειμωνόσπιτο, τα πουλιά πετούσαν χαρούμενα τιτιβίζοντας. Την άλλη μέρα αέρας δυνατός λύγιζε τα δέντρα. Το Χειμωνόσπιτο έβαλε το παλτό του κι άναψε την πίπα του. Τότε, φάνηκε από μακριά ο Μεσημεράκης καβάλα σε ένα κόκκινο ποδήλατο κουδουνίζοντας το Ντο- ρε- μι του. Ο Μεσημεράκης μπήκε στο Χειμωνόσπιτο και ετοίμασε το τραπέζι των 100 θυγατέρων του Ήλιου στα 100 ηλιοσερβίτσια. Τότε, ο πατέρας Ήλιος άνοιξε τη χούφτα του κι έπεσαν στη γη οι εκατό θυγατέρες του. Από τη Λάμπρια και τη Μελιώ μέχρι την Εφάνη και την Πηγιώ. Και τότε φάνηκε…Ένας ιπτάμενος ηλεκτρονικός υπολογιστής άνοιξε έξω από το Χειμωνόσπιτο την πόρτα του και από μέσα βγήκε ο Ήτα- Ύψιλον. Ήταν βιαστικός, αλαζόνας, θυμίζοντας νεόπλουτο επιχειρηματία. Όταν αντίκρισε τις ηλιαχτίδες στο Χειμωνόσπιτο όμως, τα πράγματα ζόρισαν πολύ για εκείνον. Πετώντας χαρτονομίσματα, φωνάζοντας “είμαι ο κυρίαρχος του πλανήτη” απαίτησε να δει τον Ήλιο για να τον “εξαγοράσει” κι εκείνον όπως συνήθιζε να κάνει με όλους. Μα ήταν αργά. Ο Ήλιος έκλεινε τη χούφτα του, οι ηλιαχτίδες έφευγαν βιαστικές, το ίδιο κι ο Μεσημεράκης που κουδούνιζε το Ντο ρε μι του αποχαιρετώντας τη μέρα που έφευγε. Τότε τον διαδεχτηκε το απόγευμα-χαρταετός κι ώσπου να βραδιάσει έγινε φεγγάρι ολόγιωμο. Ήταν ολοφάνερο πια, ακόμα και στον αλαζόνα Ήτα- Ύψιλον. Σε κάποια μέρη, κανείς δεν έχει δύναμη κι εξουσία μεγαλύτερη από τον Ήλιο και τις όμορφες παραφυάδες που γεννιούνται κι ανασαίνουν στο βασίλειό του. Γιατί αυτός είναι ο ιερός τόπος του παραμυθιού όπου οι Ήτα- Ύψιλον πάντοτε θα χάνουν. Το χρόνο τους, τη λάμψη τους και το λιγοστό περιεχόμενό τους.

Ένα από τα πλέον ποιητικά κείμενα (στο σύνολό του) του 2014 το Χειμωνόσπιτο του Δημήτρη Κασσάρη. Δεν είναι μόνο καλογραμμένο. Δεν είναι μόνο η εξαιρετική επιλογή όμορφων, όχι δύστροπων, λέξεων (μεθυστικές, αναδυόταν, τιτίβιζε, χαρμάνι, γεροπλανόδιος κ.α.) που φτιάχνουν παιδική λογοτεχνία. Είναι κι οι υπέροχες εικόνες που αυτές οπι λέξεις συνέθεσαν χέρι χέρι αλλά και το πολύ ιδιαίτερο νόημα της ιστορίας που έπλεξε ο συγγραφέας. Το Χειμωνόσπιτο είναι το μέρος που τίποτε άλλο δεν έχει εξουσία πέρα από την καθημερινή, κυκλική κίνηση του παντεπόπτη και παντοδύναμου Ήλιου. Είναι το μέρος όπου όλα τα όντα της γης μπορούν να βρουν δωρεάν αυτό που πραγματικά χρειάζονται: τροφή, ξεκούραση, όνειρα, τόλμη, καλοσύνη, ζεστασιά. Σε αυτά τα μέρη, κανείς επί γης ισχυρός, κανείς Ήτα- Ύψιλον δε μπορεί στ’ αλήθεια να διαφεντεύσει. Αυτοί, σαλτάρουν έξω από αυτά τα μέρη και σεργιανούν γι’ αλλού, εκεί όπου η όποια δύναμή τους έχει ακόμα μια σχετική ισχύ.

Νίκος Ξανθούλης

Εξαιρετική εικονογράφηση από τον Βασίλη Παπατσαρούχα. Με εκείνο το μεγαλοπρεπές κόκκινο της σκεπής του Χειμωνόσπιτου να δεσπόζει, ζωγράφισε 9 σαλόνια υψηλής αισθητικής (η εικόνα του χαρταετού-ελέφαντα εντός του παραμυθιού και όχι του εξωφύλλου είναι πραγματικά ασύγκριτη) που περιδιαβαίνουν μέσα στο κείμενο, άλλοτε καθαρά συνοδευτικά κι άλλοτε κάνοντας ένα βήμα πέρα απ’ αυτό (και σ’ αυτές τις περιπτώσεις μια εικονογράφηση κλείνει το μάτι στο μικρό “κάτι” που τις ξεχωρίζει).

Ο ταλαντούχος Νίκος Ξανθούλης, καλλιτεχνικός διευθυντής των μουσικών συνόλων της ΝΕΡΙΤ, δε θα μπορούσε να κάνει τίποτα λιγότερο στη μουσική από αυτό που άκουσα. Είχα δει το Μαγικό του Βιολί (της Μαριβίτας Γραμματικάκη) στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και εξεπλάγην. Οι συνθέσεις του στο Χειμωνόσπιτο (8 αν δεν απατώμαι, με ισάριθμες αφηγήσεις), με σαφείς τις επιρροές από την αγάπη του για την όπερα και την κλασική μουσική, είναι ένα μουσικό περπάτημα πάνω και γύρω από το Χειμωνόσπιτο. Μαζί με την ολόζεστη φωνή της Λίλας Μουτσοπούλου αιωρούνται μεταξύ σκεπής του Χειμωνόσπιτου και Ήλιου και αποτελούν ένα προϊόν πολιτισμού από εκείνα που χαίρομαι που βρέθηκαν στα χέρια μου. Βιβλίο για βραβείο (κι ας μην είναι αυτό το παν). http://www.elniplex.com/