Μπορεί ο ήρωας του βιβλίου Ο μαέστρος να είναι ο ελληνικής καταγωγής μαέστρος Αλέξης Κανδύλης, όμως είναι ο συγγραφέας του, Μετίν Αρντιτί, που σαν μαέστρος τοποθετεί την κάθε λέξη στη σωστή θέση, δημιουργώντας ένα κείμενο όπου ακούς τη μουσική.
Δεν είναι μόνο τα μέρη όπου αναφέρονται ρητά οι νότες «φα μι, φα σολ μι σολ φα, σολ λα φα λα σολ» επαναλαμβάνοντας διαρκώς το μοτίβο που επηρεάζει την εύθραυστη ισορροπία του ψυχισμού του μαέστρου, είναι και ο τρόπος που περιγράφεται η κίνηση της μπαγκέτας, η ένταση με την οποία περιγράφεται η έλευση των όμποε ή του πρώτου βιολιού, η ηρεμία του φλάουτου, ο τρόπος που αντιλαμβάνονται οι μουσική τη μουσική.
Παρ' όλη όμως τη μουσικότητά του, πρόκειται για ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα, που εκτυλίσσεται στις μουσικές αίθουσες του κόσμου περνώντας από την Αθήνα, την Κωνσταντινούπολη και τις Σπέτσες, όπου κρύβεται το μυστικό του μαέστρου, αυτό που τον κάνει να ιδρώνει κάθε φορά που ακούει ένα συγκεκριμένο μουσικό μοτίβο. Το βιβλίο καταλήγει στη Γενεύη τη στιγμή που πρόκειται να παρουσιαστεί ένα παγκόσμιο μουσικό γεγονός.
Ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται ευχάριστα και προκαλεί στον αναγνώστη ανησυχία για την τύχη του ήρωα, αν και ο ήρωας αυτός δεν καταφέρνει ποτέ να γίνει εντελώς συμπαθητικός.
Ο αναγνώστης ακροβατεί συνεχώς μεταξύ του να συμπάσχει με τον ταλαντούχο, όμορφο, φιλόδοξο μαέστρο, αλλά και να σκεφτεί ότι του αξίζουν όσα παθαίνει, αφού το μόνο που φαίνεται να τον καθοδηγεί δεν είναι άλλο από τη ματαιοδοξία του. Και κάποια στιγμή μπαίνουν στην ιστορία και τα τυχαία καμώματα της μπίλιας. Της μπίλιας της ρουλέτας. Της μπίλιας που μπορεί να επηρεάσει στα τυφλά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τις ζωές των ανθρώπων.
Ο συγγραφέας Μπετίν Αρντιτί, γεννημένος στην Άγκυρα και κάτοικος Λωζάννης, γνωρίζει καλά τόσο τις πόλεις που περιγράφει, όσο και τον κόσμο της μουσικής, αφού είναι πρόεδρος της Orchestre de la Suisse Romande, που χρηματοδοτεί τις μουσικές σπουδές παιδιών από την Παλαιστίνη και το Ισραήλ. Το μυθιστόρημά του Ο μαέστρος κάνει τον αναγνώστη να νιώσει σαν να βρίσκεται μέσα στις αίθουσες όπου διευθύνει ο ήρωας, ενώ το μάλλον υπερβολικό τέλος δεν ξενίζει, αφού μοιάζει με την τελευταία σκηνή πριν από το κλείσιμο της αυλαίας, όπως οι όπερες που έχει διευθύνει στη ζωή του ο μαέστρος.
Ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται ευχάριστα και προκαλεί στον αναγνώστη ανησυχία για την τύχη του ήρωα, αν και ο ήρωας αυτός δεν καταφέρνει ποτέ να γίνει εντελώς συμπαθητικός. Το μάλλον αδύναμο σημείο του βιβλίου, η λύση του μυστικού που περιβάλλει τα παιδικά χρόνια του ήρωα. http://diastixo.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου